رویکرد روانکاویرفتارهایی که از انسان سر می‌زند، از دیدگاه‌های گوناگون قابل تبیین است. هر یک از دیدگاه‌ها با تکیه بر روش‌هایی، فرآیندها و رفتارهای روانی را توصیف می‌کنند؛ این الگوهای فکری که رفتار آدمی را با مفهوم و برداشت خاصی تحلیل می‌کنند، رویکرد (approach) نام دارد. پنج رویکرد اصلی در روان‌شناسی شناخته شده‌اند که عبارتند از: زیستی، رفتاری، شناختی، روان‌کاوی و پدیدارشناختی. در این مقاله، رویکرد روان‌کاوی به‌صورت اجمالی مورد بررسی قرار می‌گیرد. ۱ - توضیح اجمالیطبق رویکرد روان‌کاوی (psychoanalytic) زندگی روانی دو سطح دارد: سطح هشیار (conscoius) و ناهشیار (unconscoius). سطح هشیار، محدود و قابل دسترس و سطح ناهشیار، وسیع و شامل باورها، ترس‌ها و خواسته‌هایی است که فرد از آن‌ها آگاه نیست ولی بر رفتار او تاثیر می‌گذارد. این دیدگاه، فرآیندهای روانی را عمدتا متعلق به بخش ناهشیار دانسته و بیان می‌دارد فرد دائما در تعارض انگیزه‌های ناهشیار خود قرار دارد. هر نیازی که با عدم ارضا مواجه شود از حیطه هشیار به حیطه ناهشیار ذهن رانده شده و با ماندگاری در آنجا بر رویاها و لغزش‌های کلامی اثر می‌گذارند. [۱]
اقدس دواچی و اختر ابراهیمی، روان‌شناسی عمومی، تهران، شهر آب، ص۳۴.
۲ - پانویس
۳ - منبعسایت پژوهه، برگرفته از مقاله «رویکردهای روان‌شناسی»، تاریخ بازیابی ۹۷/۱۲/۱۵. رده‌های این صفحه : روان پزشکی | روان‌سنجی | روان‌شناسی آموزش | روان‌شناسی بالینی | روان‌کاوی | رویکردهای روان‌شناسی
|